Queen leeft!

Ik weet het nog zo goed. Best bijzonder eigenlijk, want als meisje van 10 had ik op dat moment he-le-maal niets met Queen. Ik kon de muziek wel, want in huis werd het vaak gedraaid en op de radio kwam het ook dagelijks voorbij. Laten we eerlijk zijn, Queen is toch wel een stukje onderdeel van je muzikale opvoeding. Maar toch, het had destijds mijn interesse niet. Het zal de ‘meisjes leeftijd’ wel geweest zijn. Maar de dag dat Freddie overleed vergeet ik nooit meer.

Pas jaren later, misschien nog maar de laatste 15 jaar, kan ik het veel meer waarderen. Sterker nog, ik kan het meer dan enórm waarderen. Want wat een muziek heeft Queen op de wereld gezet! Niet normaal. Van ballads tot pure rock. En daarom zeg ik Queen leeft! Want deze muziek blijft.

Muziek leren waarderen

Als dochter van een drummer fascineert het mij hoe Roger Taylor zijn rol als drummer in de band heeft bekleed. De hits ‘Radio Ga Ga’ en ‘Kind of magic’ komen van zijn hand. En zijn vocalen hebben meer betekend in alle nummers dan menigeen weet (ja, die Galileo’s in Bohemian Rhapsody zijn ook an hem).

Als vrouw van een gitarist, die groot fan is van Queen, heb ik op een andere manier leren kijken naar het gitaarspel van Bryan May. Hoe hij speelt op de gitaar welke hij samen met zijn vader heeft gebouwd. Hoe geweldig is dat, dat je samen met je vader een gitaar bouwt en daar nu nog steeds op speelt! Een gitaar van zoveel emotionele waarde, dat is onbetaalbaar. En hoe hij een het liefst een muntje, bij voorkeur een Britse sixpence, als plectrum gebruikt. Iets wat volgens mijn man zowat onmogelijk is omdat het veel zwaarder speelt en je praktisch meteen alle snaren breekt. Hoe diezelfde gitaar met elke vlucht en overal naartoe het heiligdom is en de guitartech deze altijd op een stoel naast hem zal hebben tijdens een vlucht i.p.v. in het bagageruim.

John Deacon als bassist, die in alle verhalen, biografieën, docu’s en verfilmingen schitterde op de achtergrond. De stille man. De ondergewaardeerde muzikant. De man op de achtergrond. En toch zijn zijn geluiden, zijn klanken en melodieën nog dagelijks hoorbaar. Het is de man die bekend staat om zijn melodische baslijnen. De schrijver van o.a. Friends will be friends, ‘Another one bites the dust’ en ‘You’re my best friend’. De stille leider die de bas lijn en tevens het bekende intro bedacht van het wereldberoemde nummer ‘Under Pressure’.

Ploeteren en sjouwen

Wat ik altijd zo enorm leuk vind aan biografieën is het ontdekken van het ontstaan van een band. Hoe ook zij hebben lopen kwakkelen, moeten knokken, leuren en ploeteren langs de deuren, en met oude spullen in oude auto’s of zelfs per tram en metro hun spullen naar hun plaats van bestemming hebben gesjouwd om te kunnen optreden. En dat alles voor misschien 10 pond per persoon. En vaak zelfs helemaal voor niets. Als ze maar muziek mochten maken. Hun muziek mochten laten horen zodat ze bekendheid op zouden doen, zodat een platenmaatschappij ze misschien zou oppikken.

Het perfecte recept

Zo ook met Queen. Queen werd opgericht in 1970. Toen nog een studentenband onder de naam ‘Smile’, waar nog geen enkel spoor te bekennen was van het bestaan van Freddie Mercury, maar wel al hele grote dromen hadden. Ik kan nu het hele verhaal gaan vertellen maar daar is online genoeg over te vinden en misschien ken je de geschiedenis al.

We had kunnen bedenken dat studenten tandheelkunde, astrofysica en grafische vormgeving dé perfecte ingrediënten zijn voor een grandioos, muzikaal en wereldberoemd resultaat. Een spetterende cocktail die uniek in zijn soort bleek te zijn.

Legendarisch

Freddie Mercury. Wat een zanger. Een icoon, en wat voor eentje. Uniek, excentriek, grandioos, fabuleus, ongekend en magnifiek. Een meester in zijn kunnen. Er zijn duizenden fantastische zangers op de wereld. En eenieder is uniek. Maar zie Freddie maar te evenaren. Als man met zulke vocalen en ongekende hoogtes. Zoveel kracht, zoveel wil en doorzettingsvermogen. De hoogte was voor hem enorm en tevens eenzaam. Maar dat hij zijn levenslust uit de muziek haalde was in elke noot en klank te horen. En nog steeds.

Zoals Freddie zelf zei: “I won’t be a rockstar, I will be a legend”.

En hij had gelijk. Hij was legendarisch. Nu nog steeds, misschien zelfs nog wel meer! Legendarisch, op ongekende hoogte. Ik vraag mij af of iemand anders dat ooit nog zal evenaren.

Queen Top5

Ik luister nog wekelijks naar de muziek van Queen. En nog elke keer krijg ik kippenvel van zoveel liedjes, dat ik het niet meer op 2 handen kan tellen. Maar natuurlijk zijn er favorieten. Als ik een Top5 mag noemen kom ik toch echt uit op:

Mijn Queen TOP5

• Show must go on
• We are the Champions
• Love of my life
• Somebody to love
• Radio Ga Ga

En waarom dan niet Bohemian Rhapsody? Geen idee. Misschien omdat die al zo ontzettend vaak op de radio is gedraaid. Misschien omdat iedereen juist altijd voor dat nummer kiest. Dat het een kunstwerk is en een van de beste nummers ooit geschreven, dat weten we. Hij staat immers niet voor niets al decennialang op #1 in vele hitlijsten. In de bekende Top2000 lijst welke jaarlijks traditiegetrouw in de week van kerst van start gaat, zal dit nummer ongetwijfeld hoog genoteerd staan, al dan niet op #1. Who knows?

Muziek is herinneren

Van de teksten van ‘Show must go on’ en ‘Love of my life’ krijg ik nog elke keer tranen in mijn ogen. Die raken mij zo in mijn hart. Het nummer ‘We are the Champions’ is gewoon inspirerend en krachtig mooi. Dat overwinningsgevoel wat in elke vezel van je lijf binnendringt. Het gevoel dat je de wereld aan kunt.

Deze nummers zijn ook vaak onderdeel van een herinnering. Of ze wekken een herinnering bij je op. En dat is het mooie aan muziek, je koppelt het vaak aan een herinnering want muziek is herinneren. En dat Queen muziek inmiddels gekoppeld is aan ontelbare herinneringen van de mens in deze geschiedenis, daar kunnen wij niet meer omheen. Dus ja, Queen leeft! Hun muziek is overal; vroeger, hier, nu.

Somebody to love & Radio Ga Ga

Somebody to love (de versie van George Michael overigens ook ongekend en fantastisch neergezet) en Radio Ga Ga staan in mijn Top5 omdat ze op het podium en voor publiek gewoon zo enorm lekker zijn om te doen! En Under Pressure en ‘Tie your mother down’ idem dito. En ‘Too much love will kill you’ of ‘Who wants to live forever’ zijn ook van die prachtige ballads waarvan ik zou willen dat ik ze geschreven had. Maar goed, dat lijkt mij logisch. Die gedachte hebben nog duizenden andere muzikanten.

Dus zie je, ik kan er beter een Top10 of Top20 van maken, want met Queen is een Top5 gewoon veel te weinig. Onmogelijk. Toch eigenlijk een schande dat ik die band de eerste 25 jaar van mijn leven compleet links heb laten liggen! Maar…ik heb het goed ingehaald.

Toen de film uitkwam in 2018 zat ik ook als een van de eerste samen met manlief in de bios. Wat een film en wat fantastisch neergezet! Heb je hem nog niet gezien? Ga hem dan zeker even kijken! Leuk tijdens de kerstdagen, lekker cocoonen op de bank met een meer dan geweldige muziekfilm.

Queen leeft!

Queen is gelukkig nog op tournee (in normale tijden) en zingt Adam Lambert de partijen van Freddie op zijn eigen manier. En ook dat doet hij fantastisch. Maar ik heb wel vaker gezegd, al zou Queen zonder frontman op tournee gaan en een hologram van Freddie neerzetten of beelden van Freddie op groot scherm tijdens het concert laten weergeven, zelfs dán zou het nog uitverkocht raken. Ik durf hardop te zeggen dat ik dat wel zeker weet.

De muziek van Queen is nog altijd en overal aanwezig. Als kind krijgen wij het mee van onze ouders. En zo niet, dan komen vele kinderen er zelf uiteindelijk mee. Want ook in de streaminglijsten van mijn leerlingen en van de leerlingen van mijn man (gitaarles) komen ze er regelmatig mee. Queen leeft! Deze muziek blijft en is voor altijd.

Queen Tributes

Daarom is het ook niet zo gek dat er nog veel Queen-tribute bands zijn. Gelukkig maar! Want ik kan er enorm van genieten! Lekker even uit je stekker op de good old rock songs van Queen. Heer-lijk! Het lijkt mij lastig om die schoenen te moeten vullen als tribute band en zanger(s) want weet waar je aan begint. Maar de Queen tributes die ik tot nu toe heb gezien, doen deze band echt eer aan. Dat zijn niet zomaar tribute bands. Dit zijn bands die zich helemaal aan het Queen repertoire wijden en volledig in de karakters en hun muziekspel zijn gedoken om alles zo exact mogelijk neer te zetten. Respect.

Want zo kunnen wij toch af en toe nog live naar Queen luisteren. En nee, het zal nooit meer zo zijn zoals de echte Queen met Freddie. Nee, dat kan ook niet. Maar met deze tribute bands kunnen wij er zeker wel voor zorgen dat Queen altijd blijf bestaan.

We are the champions

En weet je wat nou zo leuk is? Als we straks weer mogen…als we de C-overwinning mogen vieren, ooit, dan kan ik niet wachten om met de band ‘We are the champions’ met het volk te zingen. Want reken maar…die gaat erin als koek! Misschien doen we hem wel twee keer!