Saskia Laroo
Biografie Saskia Laroo
Saskia Laroo, in Amerika door pers en publiek gebombardeerd tot ‘Lady Miles Davis of Europe’, is een van de enkele vrouwen die al meer dan drie decennia een trompet blaast. Haar eerste ervaring met de trompet deed ze op toen ze acht jaar oud was in de brass band van Fanfare de Eendracht, Den Ilp. Zij studeerde trompet aan de Muziekpedagogische Academie van Alkmaar, het Sweelinck Conservatorium (bij Boy Raaymakers) in Amsterdam en de Muziekpedagogische Academie van Hilversum (bij Ack van Rooyen).
elektrische en akoestische muziek
Het was moeilijk om optredens te krijgen en in de muziekwereld binnen te komen. “Een probleem bij het regelen van concerten dat niemand het aandurfde om met een onbekend iemand als ik te spelen. De trompettist is natuurlijk de belangrijkste persoon in een groep. Hij speelt de ‘lead’ en geeft alle ‘cues’ voor de andere muzikanten. Meestal luidde de afwijzing als volgt: jij kunt nog geen heel concert volspelen, je wordt halverwege moe omdat je net sterk genoeg bent,” aldus Saskia. Daarom koos ze in plaats van trompet (tijdelijk) voor de bas: er was veel vraag naar bassisten. “Nadat ik eenmaal actief op het podium stond als bassist, werd het vertrouwen in mijn trompetspel automatisch groter. Ze begonnen me te accepteren als trompettist.” After starting to gig on bass, they put more faith in me and began to accept me as a trumpeter as well.” Rond diezelfde tijd besloot Saskia al zelf concerten te boeken.
Vanaf 1979 verdient Saskia Laroo haar brood met het maken van muziek. Ze begon met optreden in Dixielandorkestjes en mainstream combo’s. Ze had het voorrecht regelmatig gevraagd te worden door saxofonist Hans Dulfer. Vanaf 1981 maakte Saskia regelmatig deel uit van zijn groepen, en daarnaast zat ze in Rosa King’s Upside Down Band waarin ook de jonge Candy Dulfer speelde. Vroeg in hun carrières stak ze van alles op over salsa, Caribische, Braziliaanse and Afrikaanse muziek. Saskia ging in verschillende andere groepen spelen.
Live in Zimbabwe
In 1982 formeerde ze haar eigen Salsa Caliente Band, tussen 1986 en 1990 had ze Caribbean Express en van 1990 tot 1994 trad ze op met The Caribbean Colors.
Rond 1994 had Saskia Laroo haar eigen stem definitief gevonden in al die verschillende formaties. In 1993 ging ze voor het eerst solo en een jaar later richtte ze de Saskia Laroo Band op om de composities te spelen van haar debuutalbum It’s Like Jazz. In 1995 zagen twee nieuwe formaties het licht: het latinjazz-kwintet Salsa Bop en de straight-ahead groep Jazzkia. Tegenwoordig treedt Saskia ook op als gastsolist.
Saskia Laroo creëert nieuwe stijlen, vaak omschreven als ‘nu jazz’ of ‘swinging body music’. Deze mix komt vooral naar voren in haar favoriete groep, de Saskia Laroo Band, een multi-culturele unit die overloopt van hedendaagse sounds en de kracht van de traditie. Vol groovy ritmes, opwindende solo’s, en opzwepende rap-vocalen. Haar ruime ervaring in bands van verschillende genres maakt deel uit van haar kracht. Met veel plezier gooit ze het bij elkaar in haar eigen muzikale concept en laat alle verschillen samenkomen in een nieuw geheel. Om dat te bereiken kiest ze muzikanten uit die met een open blik kijken naar verschillende stijlen. Zelf zegt ze: “Ik vind dat mensen het leuk hebben, en dansen als ik speel. Ik speel niet alleen voor andere muzikanten.”
jazz en groovy sounds
Saskia beweegt zich altijd tussen jazz en groovy sounds. Dat is al zo sinds haar eerste CD It’s Like Jazz. Jazzkenners beweren dat ze teveel lonkt naar popmuziek. Popfans herkennen die popinvloeden wel, maar vinden haar toch een jazzmuzikant. Met de muziekcritici is het niet anders. “Natuurlijk zou ik heel graag willen dat de critici van me hielden, maar ik ben er niet echt mee bezig. Het zou pas pijnlijk zijn als de mensen die zeggen van trompet, jazz en dans te houden niet meer naar mijn concerten zouden komen. Dat het toch goed gaat komt denk ik omdat ik zowel voor mijn eigen plezier als dat van anderen speel,” aldus Saskia Laroo.